You never walk alone

 

15 April het is zover de marathon van Rotterdam. Nadat we ons loopmaatje Tino hebben opgehaald zijn wij om 8.00 uur op weg naar Rotterdam. Auto geparkeerd en met de metro naar het centrum. Onze spullen kunnen we kwijt in het Albeda College, waarna we richting het meetingpoint vertrekken (politiebureau) om daar bloggers en twitteraars te ontmoeten.

Dan is het zover, om 10.00 uur richting start, ik wens John succes met zijn aanval op een nieuw pr en gaat ieder zijn eigen weg (helaas moest John vroegtijdig uitstappen, hij was nog niet voldoende hersteld van een verkoudheid).  Ik sta samen met Erik en Kitty in het startvak, als uit de speakers YOU NEVER WALK ALONE klinkt, en wij uit volle borst mee zingen. Dan het schot en daar gaan we. De eerste 10 km blijven we met z’n drieen, daarna trekt Erik zijn eigen plan en passen Kitty en ik ons tempo aan.

Onderweg worden we regelmatig aangemoedigd door onbekende, maar ook bekende. Hierbij bedank ik Pauliene, als mijn persoonlijke verzorgingspost . En ook de trouwe supporters uit Zuidland en Parendrecht waren weer van de partij

Na 25 km komt de Erasmusbrug weer, ging heen toch makkelijker dan terug, ff vloeken en we hebben hem gehad. Ik loop nog steeds samen met Kitty we gaan lekker, tot de 30 km boem man met de hamer. Rinus komt voorbij, hij haast de 4.30 ik zeg tegen Kitty, haak maar aan als je wil, ik zit erdoor heen, waarop zei antwoord: nee we gaan samen over de finish ik blijf bij je.                                  

Ik had haar nodig bij de 30 km en zij mij even later bij de 34 km daar kwam voor haar de man met de hamer, haar knieën wilden niet meer..

Samen wandelen, samen hardlopen, totdat Kitty zei ga maar, dit koste mij wel wat moeite om haar alleen te laten, maar heb het uiteindelijk toch gedaan.

Ook mijn benen werden steeds zwaarder en zwaarder, totdat de draai naar de Coolsingel kwam en iemand tegen mij zei, wel lachen hoor het laatste stuk.

Ik heb alleen maar gelachen, de pijn was weg en GENIETEN.

pr. 7 minuten sneller dan in Berlijn

 

You never walk alone. Dat heb ik deze marathon niet gedaan. Ik wil hierbij Tiny bedanken voor het maken van mijn schema’s. John xx, Tino en Pauliene die met mij een hoop km hebben afgelegd. Kitty gefeliciteerd met het uitlopen van je eerste marathon en bedankt xx

Er was nog een doel waar ik deze marathon voor heb gelopen hand in hand wat deze organisatie doet en waar jullie donatie aan besteed is, hebben jullie de afgelopen maanden op mijn blog kunnen lezen. De totale opbrengst van deze aktie zal ik nu bekend maken.

                                    1878.45 euro

Namens mijzelf, Thera en de kinderen in Ghana, BEDANKT.

Klaar voor de start

 

Nog minder dan 24 uur en dan sta ik daar,  op de Coolsingel te luisteren naar Lee Towers die het volkslied der marathon, ten gehore brengt “you never walk alone”. Ik ben klaar voor de start.

Vandaag met John naar Rotterdam geweest om alvast onze startnummers op te halen, zodat we daar morgen geen omkijken naar hebben.

Over hoe mijn/onze marathon is verlopen lezen jullie in mijn volgende blog.

Hierin zal ik ook bekend maken wat ik in totaal heb op gehaald voor Hand in Hand.

Nog twee en halve week.

 

Niet alleen voor mij nog twee en halve week tot aan de marathon, maar ook voor Thera zit het er dan op. Zoals jullie weten is zij bezig met een project (Siëstaroom). Dit project wordt gerealiseerd doormiddel van u donatie’s.

Over de vorderingen van de Siëstaroom, en haar belevenisen met de kinderen in Ghana, kunnen jullie lezen in dit onderstaande verslag van Thera:

 

Schoolreisje

Hallo iedereen!

Na wat radio stilte, toch weer een berichtje vanuit Ghana. Zoals jullie hieronder hebben kunnen zien, ben ik heel hard bezig met het beschilderen van de siestaroom. Ieder vrij uurtje dat ik en mijn medevrijwilligers hadden/hebben we in het schilderen gestoken! Met als eindresultaat dat ik afgelopen weekend de laatste hand heb kunnen leggen aan de siestaroom, wat betekent dat deze AF is!! Zo is er ook door Paul (een ghanese caregiver) heel hard gewerkt om alle kussens voor de matrassen te maken. Wat dankzij jullie giften ook mogelijk is geweest om te vernieuwen. En waarbij ik toch ook wel trots mag en kan vertellen dat zelfs de allerkleinste kinderen door hebben wat er is veranderd; zo kwam vandaag één van de kids naar me toe en zei; " paintmama (zoals ze me nu ook wel noemen hier) you made the walls pretty, and i don't sleep on the floor anymore. So i like it!!" dan weet je toch waarvoor je het hebt gedaan!

Dus nogmaals namens alle kinderen, super bedankt!

Zo ook hebben we een stukje meer van Ghana mogen ontdekken de laatste paar weken, de manier zoals mensen met elkaar om gaan, het eten wat ze maken, van fufu, bankou, kenke tot rijst. Hun manier van een avondje uit! Dansen.. Zoals de Azonto( hele leuke muziek trouwens, met een hele grappige manier van dansen, die wij blanken over het algemeen niet kunnen) Alle kleine kindjes die bij de gate op school zitten, waar zodra je daar rond twaalf uur langs loopt om naar town te gaan, steenvast hoort ; "abroenie coco maatje, jah vitajdi congo" hun manier van gedag zeggen. Iets wat ieder kind kent en je tot in town nog kan horen. Het verschil zodra je de hoofdweg afloopt, en je eigenlijk gelijk tussen de hutjes doorloopt, mensen je aan staren, en tegelijkertijd, heel dankbaar en blij zijn als je ze gedag zegt (je kan als blanke vaak niet zomaar door lopen, dan zijn ze beledigd) of iets van hun lokale product afneemt! Wat hier in Nkoranza trouwens grappig is, is dat ze zo gewend zijn aan blanken, dat je niet meer hoeft te onderhandelen over de dingen die je koopt, wat in de andere steden wel moet. Ze laten je anders gerust het driedubbele betalen.

De kinderen die met de kleinste dingen zoals autobanden en blikjes uren zoet kunnen zijn. En de manier waarop ze hier reizen, heerlijk, gewoon wet zijn twintigen in een trotro. Die ook zeker niet eerder vertrekt dan dat het helemaal vol zit! Overal zijn ook taxi's te krijgen. Maar na een paar maanden Ghana, weet je alle binnenweggetjes inmiddels ook wel en staan ze je raar aan te kijken als je een taxi weigert. Helemaal als je het ze in twi (de lokale taal) duidelijk maakt.

Hun manier van leven: heb ik vandaag tijd, dan zal ik het proberen te doen vandaag, maar lukt het niet, dan komt het misschien morgen wel! Plannen wat is dat? Ik zie wel hoe mijn dag eruit ziet, ik leef niet straks, ik leef nu!!

Allemaal van die kleine dingen, waardoor het een plek is geworden die mijn hart gestolen heeft, een plek die me voor altijd bij zal blijven en waar we ook zeker nog een keer terug gaan!

Zo heb ik zelf niet heel erg de behoefte gehad om heel Ghana nu door te reizen, ik heb een aantal mooie plekken in de omgeving gezien, en dat is goed geweest.
Zo zijn we afgelopen maandag, (dankzij een medevrijwilligster) met alle kinderen op schoolreisje geweest, tenminste schoolreisje… zo voelde het! We zijn met alle kinderen, caregivers en vrijwilligers maar de watervallen in Kintampo geweest, een waar uitje voor de kinderen, want die komen niet vaak buiten de deur, ‘s morgens is er eerst het normale programma gedraaid tot na het ontbijt, waarna we hebben gewacht op 4 trotro busjes waar we misschien wel met 100 man in zijn gaan zitten, voor een rit van twee uur naar de watervallen. Zo mooi om dan te zien hoe de kids daar alleen al van kunnen genieten! Om vervolgens heerlijk bij de watervallen te kunnen zwemmen, voetballen, eten. Een echt uitje! Om vervolgens moe en voldaan weer terug te keren naar huis, met de trotro ( na twee lekke banden en een benzinepijp die los schoot) een zeer geslaagde maar ook vermoeiende dag voor velen van ons!
Zo wordt mijn tijd in Ghana goed gevuld en ben ik heel blij dat ik deze mogelijkheid heb gehad om op deze manier, met deze kinderen, dit avontuur te hebben mogen meemaken.

Groetjes Thera

Foto’s!!!

 

Thera is druk met de Siestaroom. Haar doel is om dit project, voor dat zij weer naar huis gaat helemaal af te hebben. Zoals het er nu uitziet gaat dit zeker lukken. Op dit moment is zij met haar mede vrijwilligsters de binnen kant aan het op pimpen. Om jullie een indruk te geven hoeveel werk er al is verricht, heb ik hieronder een paar foto’s geplaatst.

 

Zoals jullie kunnen zien komt u gift op de juiste plek terecht.

Klaar voor de start

 

Langzaam ben ik aan het aftellen. Het begon allemaal na de marathon van Berlijn, toen ik besloot de marathon in Rotterdam te gaan lopen en daar een goed doel aan te koppelen.

Nu ben ik een paar maanden verder, en nog maar een paar weken verwijderd van mijn 2e marathon. Ben ik klaar voor de start? Bijna. Mijn trainingen gaan goed, er komen nog  een paar zware weken aan en dan afbouwen richting 15 April.

Wat wel klaar is voor de start is “het” shirt, waarop alle sponsoren hun plekje hebben gekregen. Om het shirt zo ademend mogelijk te houden (is wel zo lekker tijdens het lopen) heb ik samen met de drukker besloten om de logo’s niet in te kleuren, maar alles zwart te houden. Hierdoor zijn ook de logo’s duidelijk zichtbaar op het geel.

 Your Style Borduurservice heeft goed werk afgeleverd.

Nieuwsgierig hoe het uiteindelijk is geworden, zie hieronder het resultaat:

Aftellen

 

Inmiddels heeft zich wederom een nieuwe sponsor aangemeld, Incognito haarmode.

Dit is 32 uur per week mijn werkplek, waar ik met veel plezier naar toe ga.
Rob bedankt

Niet alleen zit de helft van de tijd in Ghana er voor Thera alweer bijna op, voor mij schiet het ook al aardig op. Mijn startbewijs voor Rotterdam is inmiddels binnen, en dan begint het toch wel en beetje te kriebelen.     

De trainingen gaan voorspoedig, soms een kleine dip maar over het algemeen zitten we goed  op schema. Aanstaande zondag vindt de 47ste editie van de 20vanAlphen plaats. Deze wordt gebruikt als test om te zien waar ik sta in mijn aanloop naar Rotterdam.

Ook zal op korte termijn het shirt bedrukt worden met alle sponsoren die langs verschillende wegen hun financiële steentje hebben bijgedragen. Ook de mensen die op een andere manier hebben gedoneerd wil ik hiervoor bedanken.

Nog 6 weken tot mijn 2e marathon, aftellen geblazen dus. Aftellen is ook iets dat Thera doet. En dat doet zij in de positieve zin van het woord. Aftellen tot het moment dat de opbrengst van deze actie opgeteld kan worden. Kunnen alle wensen bij, voor en door stichting Hand in Hand gerealiseerd worden? We tellen rustig af.

Uw bijdrage wordt vanzelfsprekend nog steeds op prijs gesteld. Hopelijk kunnen we de kids voor de komende jaren een geweldig onderkomen bieden.

Onderstaand een update over het project “Siesta Room”.

Inmiddels gaat het hard met de bouw, ze gaan deze week beginnen aan het dak, en dan kan Thera eventueel dit weekend nog schilderen.

Omdat de kinderen op kussens slapen, die heel oud zijn, heeft zij gevraagd of ze deze ook nieuw kunnen aanschaffen of laten maken, als we bezig zijn kunnen we het net zo goed meteen goed doen!!
En met het geld wat er tot nu toe is  gedoneerd gaat dat ook zeker lukken.

Hieronder nog een paar foto’s van wat er op dit moment in Ghana met jullie giften wordt gerealiseerd.

Even stil….

 

Het is even stil geweest op mijn blog, maar er wordt nog volop geld ingezameld.

Bij onze plaatselijke supermarkt de Plus in De Meern mag ik mijn goede doel promoten. Naast de lege flessen automaat staat een zuil met daarop op een A4tje met informatie. Ik mag hiervan 3 maanden gebruik maken, hiervoor mijn dank. Inmiddels zijn de eerste statiegeld bonnen geteld, na een hele hoop bonnetjes te hebben gesorteerd, kom ik op een bedrag uit van 256,45 euro. Ongemerkt loopt het lekker op. Het streef bedrag van 1000, euro is inmiddels bereikt, ik ben super trots dat dit bedrag nu al bij elkaar is gehaald.

 

Met Thera gaat het goed, ze heeft op haar blog weer een mooi verhaal geschreven, over haar belevenissen en vorderingen van dit project.

Klik hier om het hele verhaal te lezen.